بی‌رحمی در جهان امروز

 

بخشی از درس‌گفتار روان-شناسی-تحولی

.....

سوال: آقایی 36 ساله و تحصیل کرده بیشتر در تخیلات زندگی می‌کند و با واقعیت رابطه چندانی ندارد، در مواجهه با مسائل زندگی به تخیل رجوع می‌کند، چرا؟!

تداعی: تخیل مشخصه ساحت پیش‌نمادین است، ساحتی که سوژه را از حواس و حرکت فراتر می‌برد، امری که دنیای کودک را وسعت می‌دهد. به دلیل کنجکاوی و به کارگیری بیشتر حواس به تدریج از والدین فاصله می‌گیرد.  اما شاهد آن هستیم که بعضی از افراد به زندگی واقعی وارد نمی‌شوند، زیرا هنگامی که دنیای بیرونی در اختیار کودک قرار نگیرد مثل وقتی که والدین به کودک اجازه ندهند برای بازی کردن به بیرون از خانه برود یا اجازه تعامل و دوستی با دیگران از او سلب شود، این عوامل باعث می‌شود کودک در تخیل غرق شود و در دنیای تخیلی خودش دوستانی داشته باشد که بیرون از منزل با آنها بازی می‌کند و کارهایی انجام می‌دهد که در واقعیت اجازه انجام آنها را نداشته است.

گاهی دنیای بیرونی به‌قدری طردکننده و بی‌رحم است که این فضا هم می‌تواند باعث شود فرد دنیای تخیلی خود را رها نکند.

البته بی‌رحمی در جهان امروز به شکلی است که قابل تشخیص نیست تا تخیل علیه آن عمل کند! به همین دلیل علیه خود سوژه بر‌می‌گردد!

عاملی که به هر دلیلی قطع کننده فرا واقع است، به جای اینکه ابژه منفور باشد، آرمانی می‌شود! ابژه‌ای که 200 میلیون یورو از جیب "دیگری" با دلایل ظاهراً مقبول اجتماعی کاستره می‌کند، بجای اینکه فانتزی‌ها علیه آن درآید، محبوب ذهن‌ها می‌شود!!