نمونه از جنسِ دیگری است

سوژه‌یِ نمونه در دل ساختار زبان، زنده و علت است. ناخودآگاه، شخص است که با جنسِ"دیگری" حرف دارد.  بنده‌یِ ایده، از نبودن "دیگری" که به بهای غیبتِ شخص ختم می‌گردد، به اورگاسم می‌رسد. وجه اشتراک هر سه ساختار نوروتیک، سایکوتیک و پرورت در این است که محدود به کیف با همجنس‌اند.