هنر جنسیت

دغا اندر کلام شعر مکتوم است تا مبادا دوزخ در خفا از جنسیتِ چیره بیرون زند، کین‌خواه غافل یار را دها دانست تا مبادا هدم را برای او رقم زند. فسون هنر در پایش “دیگری” است تا سحرش را مکنون کند، فحاش بی‌هنر می‌خواهد تا از جنسیت‌اش جهنمی به پا کند.