تلذذ معاصر

منزه‌سازی هستی جهت کامیابی از آن تا جایی پیش می‌رود که بدل به ناامیدی کامل از آن گردد تا تماماً فرو ریزد، فانتزی‌های ضد زیبایی‌گرایی نسل کنونی پیش‌آگهی بر یک سقوط ساختاری دارد که بت‌سازی ارزشی و علمی را مورد هدف قرار می‌دهد، این توجیه که خدایگان قربانی سیراب کردن فانتزی‌های مردم‌اند یا مردمان قربانی منزه‌سازی رهبران‌اند! دیگر ارضا کننده نیست، کارکرد ارگاسم نیابتی تا زمانی پابرجا است که ابژه‌های اولیه در پرده بمانند حال آنکه نسل کنونی ارتباط اولیه را تا فرو ریختن کامل آن پیش می‌برد، امری که تصادم ولع و گریز را همزمان می‌سازد مثابه کارکرد ساحت سایبری که کیف انفعال و فاعلیت را همزمان می‌سازد. در واقع بشر ماقبل کلام را به جای عمل آفرید تا بر گونه‌های قوی‌تر از خود چیره گردد ولی نسل کنونی تصادم در دو را می‌خواهد، به بیانی دیگر نسل کنونی قناعت‌پیشه برای کید در نهانی نیست، او می‌خواهد آشکارا تا نابودی کامل نه کمال غرق در تلذذ شید و شکست خود گردد. نسل معاصر در آستانه‌ی فهم است که شید دشمن آشکارتر و ارتباط با آن ممکن‌تر است.