پروفسور ریاکار

از آداب و نزاکت پرفسور ریاکار در عجبم، وسواس او افتخار اوست،

شمارشی نامحدود در نگارش و گفتاری خالی از سوژگی دارد که متوجه درمان “دیگری” است، روانکاوی را انحرافی می‌داند چون شیادی به نام روانکاوی دختر چادری را گول زده است، بماند که خودش همواره در آموزش/آمیزش نیابتی دخترهای چادری است،

بنام “اصلاحات آموزشی-فرهنگی” شگردی غریب در ادغام ساختارها دارد، در ساحت آموزشی دائم‌النعوظ است تا مبادا در ثبات ظاهری خودش شکافی زنانه رخ دهد، بی‌دلیل نیست که حاصل آمیزش آنها فوبی از مکان‌های تنگ و تاریک است که مولد دیالکتیک‌های زیرزمینی و خوانش‌های آنتی مدنی شده است. 

 دخول و حفاظت مهم‌ترین شاخصه‌ی تمدنی نرینه است که دائما در اصلاحات ادغامی است تا کولپوس از کف نرود، هر چند سیاست مقاومتی ناشی از نفوذناپذری خود را به حساب عدم حساسیت جمعی تفسیر می‌کنند.

در نهایت پروفسور نگونبخت مابین فقیر و غنی راهی جز ادب و نزاکت برای حفظ هر دو طرف طیف نمی‌بیند!