حقوق و قضاوت: بخش اول
سوال: گفتید رفتاردرمانی یک موضع واقعی است که جزئی از واقع را روایت می‌کند، چرا؟
پاسخ: در چنین رویکردی ملاک قضاوت رفتار است تا نیات!
سوال: ایراد تکیه بر نیات چیست؟
پاسخ: تکیه بر نیات، فریب را به میان می‌آورد، بطوریکه یک رفتار در جایی افتخار و در جای دیگر عامل مرگ او می‌گردد! نیات سیاست سایه را فرا می‌خواند.
اگر ملاک قضاوت فقط رفتار باشد بخش بزرگی از قضاوت‌های ناعادلانه از میان می‌رود و زمان و مکان متفاوت مخل قضاوت نمی‌گردد!
سوال: یعنی تکیه بر نیات بالکل غلط است؟
پاسخ: تمیز بشر از نیات ممکن نیست. خوانش نیات کار آسانی نیست و ابعاد گوناگونی داردو اگر بر اساس سنجه و سیاست بیرونی فقط سطح ظاهری نیات خوانده شود، عاملی در جهت نادیده گرفتن سوژه آدمی است. در این موضع حدوث روانکاوی امری ضروری است! تا یک قدم فراتر از ساحت ظاهری_سیاسی عمل کند.
حقوق و قضاوت در جهان امروز مابین نیات و رفتار عمل می‌کند که نتیجه آن بی‌عدالتی در ساحت انسانی است!
همانطور که قبلا گفتم بخش بزرگی از رویکردهای درمانی و تقابل‌ها در جهان سیاست ساختگی و ظاهری هستند که نه رفتار را ملاک عمل قرار می‌دهند و نه توان خوانش نیات را دارند.
