ظن به امید!
سه شنبه, ۱۸ بهمن ۱۴۰۱، ۱۱:۱۳ ق.ظ
پرسش: بالاخره باید امیدوار به آینده بود یا نه؟ مثبت‌نگر بود یا نه؟!
تداعی: زمانی که نیچه به «امید» مظنون بود، قابل درک نبود! اکنون که ظن/زن به آن، خود زندگی نام می‌گیرد!
یک عالم/علیم نمی‌تواند روشی که خودش شده را تماماً بازگوید! گرچه مبدع آن روش نام گیرد! ولی آنی که فیلسوف شد به آن روش نبود!
به همان شکلی که رشته فلسفه به واقع فیلسوف‌‌ساز نیست! طروق رسیدن به یک آرمان هم نامشخص است!
