رقابت نابرابر

پیکار تن به بهای استیلای روانی دگرگون می‌شود، افاضه تشکل ساختاری برای اقلیت در راس است، هرچند ساختار محدود سوژه را پنهان می‌کند. تجلی وحشت تن را می‌توان در رویا و هذیان دید، بی‌دلیل نیست که هذیانی‌ها در بند تیمارستان‌اند تا مسببان پنهان باشند. آزاد شده از بند “دیگری” در جهنم است تا در هضم کیف باشد، تنها اوست که از کنترل خارج است.