ماتم زده

در نهانخانه‌ی ماتم و ترس، تمنای «خروج از حدود» پنهان است. مالیخولیا با صحنه‌آرایی سقوط و درماندگی در حال ذبح رانه‌های «خروج از عروج» است. کاوش تن در خودنمایی سوگواران وطن محبوس است. آنکه از طغیان امیال خود در وحشت است در سمپتومی از باب اخلاق و منطق در نمایش است و یا در بستر بیماری در رویای خواب است. عالمان نیز در صحنه‌ی “دغل یا دلقک” در نقد و مدح آن دیگری‌اند.