دام فاحشگی

لها در بی‌خبری از تمنای فاحشگی در خویشتن، در موضع "من" می‌دانستم می‌نشیند و علیه نظام‌ِمقدس‌ِتصویری فحاشی می‌‌کند که چرا فاحشگی را به نیابت از او به نمایش نمی‌گذارد بسان سوژه‌ی روانی که بی کلامی از خود در جایگاه روانشناس می‌نشیند و انتظار پویایی درمان از "دیگری" دارد.