زشت‌انگاری: بخش دوم

...............
اما نگارنده‌ی حاضر عقب‌گردی نمی‌شناسد و ابژه‌ها را برای خوانش نمایشنامه‌ی خود در چاپ امروز فرا ‌می‌خواند تا ملعبه‌ی کتابت پیشاپیش برای "دیگری" نباشند. آری یا باید در زیبایی تنانه خودارضایی جنون‌آمیز داشته باشی و یا در لابه‌لای کاپیتالیسم جهانی برون‌روی رقابتی داشته باشی تا به نقد عمومی گذاشته شوی! گویی راه دوم یک قدم پیش‌تر باشد، هر چند احمق‌های انجمنی در تکرار آن باشند.

گریزی از زشتی درون نیست، به کلام آی تا زن‌ها از نهانی برون آیند.