دعوا و دوا
دوشنبه, ۲۴ بهمن ۱۴۰۱، ۰۶:۴۸ ق.ظ
پرسش: آیا «تو» قابل اعتمادی؟!
تداعی: زمانی که از تمنای بی‌انتهای «خود» زدم بر این خیال بودم که می‌فهمی! غافل از این که تو هم در حال جان کندنی! این گونه است که ما بین دعوا و دوا ارتباط است ولی بین من و تو «نه»!
دوباره شعر «خود» را تکرار می‌کنم؛
خان خال جهنمی!
جان جانان منی!
دور مرو سور مرو!
در حال جان کندنی!
تمنای خان!
این که اون شعر نیست خان و خال کی توافق کردن که جاشونو عوض کنن !
تمنا؟!
پجره یی برای تماشای تمنای خان در دسترس نبود تا چشم کار کرد دیوار دیوار سر به فلک کشید!
نشانی را میدانی؟ تمنای خان بسیار دیدنیست!