تنازع بقا!

پرسش: ارتباط مابین آدم‌ها نهایتاً به کجا می‌رسد؟!

 

تداعی: ارتباط مابین آدم‌ها در حال حاضر گیج‌کننده‌تر از قبل است، اضطرابی که نوید ازهم‌پاشیدگی بیشتر را می‌دهد!

 

در ارتباطات ماقبل، تکلیف آدمی به میانجی پوشش‌های تمدنی(جادویی-مذهبی-علمی) پیشاپیش مشخص بود!

 

ظاهراً با فرو ریختن چنین پوششی، چشم‌انداز امیدبخشی قابل رویت نیست، گویی آدمی تازه به نقطه‌ صفر برگشته است، تنازع برای بقا معادل همان جمله معروف«من حق هستم و تنها مرا ببین» است!

 

در نگاه اول، چنین ارتباط خودشیفته‌واری بسیار وحشت‌انگیز و غیرممکن است ولی با «سرعت» بسیار متفاوتی در حال گسترش و باعث خروج آدمی از دور زمین می‌شود!

 

سرعت همان عنصری که به وسیله ساختارهای تمدنی به تعویق می‌افتد!