سیاست جاری!

پرسش:

مابین امر بالینی و اخبار روز و پیش‌گویی آینده چه سیاستی، جاری است؟!

 

تداعی:

به میزانی که آدمی از تداعی می‌هراسد، دیگری را خلاصه می‌کند! حاضر است بالین‌گر سادتر از خود را دریابد ولی وارد اضافات خبری نشود!

درست بمانند زن هیستریکی که حاضر است به مرد/درمانگر همجنس‌‌خواه پناه ببرد ولی پیش‌گوی آینده نباشد!

خوانش تنهایی، تنها و تنها به میانجی «دیگری» ممکن می‌شود، اتاق درمانی که از سیاست می‌گریزد، در تداعی، آزاد نیست!

 

نتیجه:

زمان آینده همان سیاست جاری است که از خوانش و اخبار روز می‌گریزد!

در آینده، زمان آینده بی‌معناست ولی فحوای آن قابل تداعی است!