ناله و نفرین!

پرسش: چرا آدمی می‌خواهد از نفیرش، مرد و زن ناله کنند؟!

 

تداعی: ناله و نفرین «مادرانه» گوش را می‌خراشد، آیا او لذت نمی‌برد؟ یا مجاز به بیان آن نیست و یا می‌خواهد علاوه بر لذت نهانی از آزار «دیگری» هم لذت برد!

آنی که کیف «وافر» می‌برد، ناله سر می‌دهد تا از کف نرود!

 

کودک مانده "عو عو سگان" را باور کند یا "گذر کاروان" را زندگی کند و یا خودکشی در زمان را خاتمه دهد!

 

نهایتاً شاعری می‌شود که "سفیدی اسب را گریست"!

 

آری آدمی برای خودکشی خود «زمان» می‌خرد!

همان زمانی که روزی در ساحت زبان برای همیشه نقطه می‌گیرد!