خلع سلاح!

پرسش: بر اساس چه مستنداتی از «آینده» کلام می‌کنید؟!

 

تداعی: بر اساس ساختار خود «زبان» در تداعی آزاد هستم، وقتی ترومایی مانند کرونا باعث شد تا ثقل واپس‌زنی مروبط به مواجه با «مرگ» در دل زبان کاهش یابد، انتظار مواجه بیشتر با جنگ و مرگ/میر در ساحت کلام می‌رفت، چرا که وحشت آدمی از ساختار مرگ فرو ریخت، چنین پیش‌آگهی را در سخنرانی کرونا به مثابه یک سمپتوم در تاریخ 1401/2/26 دادم، به میزانی که ثقل واپس‌زنی کمتر می‌شود مرزهای بیشتری فرو می‌ریزد، چنین اتفاقی در ساحت فانتزی و واقعیت نیز در حال رخ دادن است، عجیب نیست که اقبال آدمی برای تداعی در ساحت درمان بیشتر شده است! ولی ساحت درمان چنین کفایتی را ندارد و دیر زمانی نمی‌گذرد که آدمی از این ساحت هم عمیقاً دلزده می‌شود.

در همین زمان دلزدگی است که نوع ارتباط از اتاق تاریخ/درمان خارج می‌شود، در چنین موضعی است که دیگر هیچ اربابی جلودار کلام آدمی نخواهد بود، چنین جنگی با هیچ صلحی ماست‌مالی نمی‌شود و تا به سرانجام نرسد، توقفی در آن نیست!

 

اشارت آن را می‌توان در فزونی شکوائیه‌ها در زمان کنونی دید، مقدار آن به حدی خواهد رسید که عملاً سیستم "قضاوت" و "قانون" را خلع سلاح می‌کند!