سوژه و شاهد بودن

 

ناخودآگاه تعیین کننده موضع سوژه است، بنابراین سوژه همان جای است که باید باشد، امری که غیبت دارد شاهد بودن بر آن است.

سوژه همانی را انجام می دهد که زبان از او می خواهد.