ترس و بودن

 

 

کلام و فاصله آن از "واقع" سرتاسر ترس زاست. اگر وجود رخ بنماید وحشت سراسر آگاهی را فرا می گیرد. "من" می ترسم پس هستم. در یک رابطه، سوژه اگر واقعاً به کلام در آید، آنوقت است که بر خودشیفتگی خط می افتد و ترس حاکم می شود. از این رو ترس نقطه شروع حرکت یک سوژه است.