خوف خفتن

سوژه‌ی رجیم به میانجی دوربین مبتذل دست به استمناء می‌زند تا از ثقل رویای شب دور گردد. گرچه ناقد آبرومند برای فتیش‌های وسواسی دوربین او مفتخر است ولی گسست واقع او را در اوهام شب باید به نظاره نشست. تنها آنکه ناظر رویای شب باشد “فراز و فرود کوه” را یکی بیند، بی‌دلیل نیست که رهبر دهر پشت دوربین ماندگار تمنای روزنویسی ماوقع دارد.