آزمودن در روانکاوی!

پرسش: تفاوت صحنه آزمایش آدمی و تداعی آزاد در چیست؟!

 

تداعی: به لحاظ روانی، زوج آدمی برای ماندن در کنار هم نیاز به سانسور دارد، چنین فرایندی از آغاز آفرینش بوده و ادامه دارد!

مقاومت آدمی در مورد افشای آنچه می‌داند نیست بلکه مقاومت در برابر تداعی در مورد آن چیزی است که نمی‌داند! چنین فرایندی استثنا هم نمی‌شناسد حتی در مورد قداست مریم تا امی بودن یک پیام-بر نیز مصداق دارد!

 

برای تداعی آزاد و کاستره شدن نیاز به یک «دیگری» از جنس آدمی است نه فرا آدم!

 

در جلسات روانکاوی، آنالیزان از ساحت «نمی‌دانم» تداعی می‌کند و روانکاو هم از همان ساحت تداعی و تعبیر می‌دهد، روانکاو گوش به پیغام ناخودگاه است نه «خودش»، از همین‌رو اگر از «ناخودگاه» تداعی ارسال گردد که یک مراجع نمی‌تواند تداعی کند اخلاقی است که در همان زمان جلسات پایان یابد نه اینکه صحنه آزمایش تهیه و تدارک بیند!

 

صحنه آزمودن مربوط به حوزه روان-شناسی و روان-پزشکی است!