روانکاوی تاریخ!
مهدی ربیعی[1]
بین آنچه از تاریخ به قرائت و کتابت درآمده با آن «چیزی» که الان و اکنون قابل رؤیت است، زمین تا آسمان فرق است، چرا؟!
تاریخ و تاریخ‌نویسان درصدد آن هستند تا غرب را مهد تمدن، شرق را مهد درون‌گرایی و بینابین دو خاور را به دور از تمدن قالب سازند!
آنچه قابل استناد و ارجاع است زمان «اکنون» است؛ نمی‌توان چیزی که الان دیده می‌شود را به جای دور قرض داد، فلسفه‌ای که الان جاری است در ساحت تهی بوجود نیامده بلکه نیاکان و آیندگان ما نیز براساس همان فلسفه کار می‌کنند!
اما چیزی که در تاریخ به قلم درآمده، برش‌های عجیب و غریبی است که با اینجا و اکنون همخوانی ندارد!
برای مثال، گذشته ایرانیان و اعراب به گونه‌ای به تصویر درآمده است که با اکنون آنها همخوانی ندارد، زمان «اکنون» آنها به دور از تجاوز، وحشی‌گری و کودک-خواری است که در واقع به گذشته و آینده آنها نیز اشارات دارد!
اما غرب با وجود نمایش تمدن و انسانیت در اعصار مختلف، اینجا و اکنون غرق در خود-مداری است که به دور از قانون و اخلاقی است که خود آنها علم کردند، نمی‌توان تاریخ آنها را فقط محدود به همین زمان دانست اما تاریخ دیگران را به گذشته آنها ارجاع داد!
بی‌جهت نیست که منابع اصلی تاریخ ایرانیان و اعراب را تاریخ‌نویسان غرب نوشتند تا آنها را به جان هم بیاندازند!
از جمله نتایج تحریف تاریخ، دشمنی با پدر است که فلسفه بنیادین و ساختاری غرب است که بی-پدران را نیز جذب خود می‌کند!
با وجود چنین تحریفاتی، آیا علم آنها قابلیت تکیه دارد؟! آیا می‌توان ساختار روانی افراد را جدا از تولیدات علمی دانست؟!
کار اصلی روانکاوی همین است که با ارجاعات اکنون، تحریفات گذشته و آینده را یادآوری می‌کند!
[1] . هیات علمی گروه روان-شناسی ، محقق بالینی در حوزه روانکاوی، زبانشناسی و فلسفه
