همدستی دو نجوا در یک سوژه

در عرفانی‌ترین حالتِ باخداییِ یک سوژه، بی‌خدایی کار خود را می‌کند با تمام بی‌صدایی. به همان شکلی که طنین "مرغ سحر" در شرق و غرب بی‌صدا و باصدا شد. بی‌خبر آن سوژه‌ای که باصدایی خود را، دلیل شفا داند. در نهایت "نامه به مقصد می‌رسد".