مشتاقانِ تعالی

متعالی‌ترین‌ها به امید کیفِ‌معوق، امور اولیه را دانی دانند و با وجود اینکه عطش حرکت دارند ولی به آن روی ناراضی و معترض خود جاهل‌اند. حرکت واقعی از آن کسانی است که به شارلاتانی خود و دیگری واقف‌اند و از کیف اولیه دست‌نمی‌شویند، جابه‌جایی موضع در توان آنهاست. منکران‌و‌کافرانِ انتزاعی به اشارات قانع‌اند و به کارِ متعالی پناه می‌برند، هر چند شعار آنها معکوس تجربه آنهاست. باور به گزاره جهان شمول انکار سوژگی در خود آن سوژه را رقم می زند، هر چند خود این دال یک گزاره جهان شمول نیست.