دهشت نابغه

آنکه از خوف گسست، به تخیل و تفکر پناه برد، سر از فلسفه و علم در آورد. نگونبخت بیچاره، نابغه نام گرفت تا مبدا انسجام ظاهری‌اش بر هم ریزد و دچار ترس و ترحم گردد، همانند صحنه‌آرایی جنایی که برای پنهان ماندن قاتل شو می‌شود. آنکه از اجتماع نقیضین فراری است در تخیل جهانی شدن فرو رفته است. کیف تن را در بارگه گسست روح و جان باید جست و علت تعالی روح و روان را در گریز از هول و هراس باید جست.