عروج چشمی

چه آن فیلسوفی که در خروج است و چه آن کشیشی که درگیر ازدواج است، یک جابهجایی در موضع و زمان است؛ لاعلاج آن که در غم یا شور این دو درگیر فانتزی اروتیک است. تماشاچی نگونبخت، در چشم شیطان یا در روح مسیح، دربند گذشته یا طالب آینده است، هر چند در نهایت ملال مجبور به خروج از عروج است. عمر ارضای ساحت چشمی نیز به سر آید، هر چند طالبان آن بی شمار باشد.