پایان روانکاوی!: قسمت دوم

پرسش: پس با اشارتی که در متن "پایان روانکاوی" داشتید، بشر در حال روانکاوی است و تنها روانکاوی است که در جهان پیش‌رو باقی است؟!

 

تداعی: اگر روانکاوی را یک «محتوا» می‌پندارید، به مانند تمام علوم خیلی وقت است که اکسپایر شده است، ولی همانطور که قبلاً اشارتی بر آن داشتم روانکاوی به واقع مربوط به «ناخودآگاه» است و روانکاو کسی است که در پی آن است، یعنی در حدود «نرمالیته» هرز نمی‌رود و در عشق به فضولات خود از حرکت باز نمی‌ایستد!

 

آن کسی که «ندارد» از بابتی نسبت به آنی که بدست می‌آورد در موضع بهتری قرار دارد و احتمال کمتری دارد که خودکشی کند، به خاطر همین ثروتمند‌ترین فرد جهان مجبور است علامت سمپتوماتیک توییتر را به X تغییر دهد و در چشم‌انداز به آینده زنده بماند!

 

از این رو، آدمی در پندار «آینده» زنده است تا تکیه بر نام پدر!

 

بله آدمی در نهایت مجبور است تن به مواجه بی‌واسطه با «آینده» خود بدهد تا نقطه بگیرد!